Hoewel Lorange een volwassen man is, doet hij niets liever dan spelen en naar luide popmuziek luisteren. Aan werken heeft hij een hekel. Maar hij is wel de motor is het gezin van drie generaties. Zoon Muffin vindt dat wel best; met zo’n vader valt er altijd wel wat te beleven. Ook met opa Dartanjang beleeft hij veel plezier, hoewel opa wel vaak in de war is. Hij verbeeldt zich dat hij loodgieter is, maar dat kan zo weer veranderen in dokter, bakker of een schilder, die elk vertrek in huis een ander kleurtje geeft. Dankzij Lorange maakt niemand zich druk om geld, gaat Muffin niet naar school, doet de schuur dienst als tijgerkooi en eet een giraffe zich de buik vol aan hun troep. En toch lijkt hun wereld veel op de onze, alleen bekijken zij hem met een briljante naïviteit en verbeeldingskracht.