Toen Jules Verne een kind was, droomde hij van verre landen en continenten, hij probeerde zich voor te stellen hoe het was daar in die verre oorden die hij nog moest ontdekken. Hij hield niet zo van studeren aan de Sorbonne, hij hield niet van de wetten en normen die hem werden opgedrongen. In plaats daarvan bestudeerde hij liever sterrenkaarten en droomde hij ervan de kosmische afgrond over te steken. Alexander Dumas was zijn ticket naar de wereld van de literatuur. Maar het succes kwam pas nadat hij begon te schrijven over de dingen waarvan hij het meest droomde: avonturen. En dat waren niet alleen maar fictiewerken: veel van Verne's ideeën werden als profetisch geprezen. Wie heeft ooit gezegd dat onze dromen niet materieel zijn?