Egon Vittori (Janko Mandic) is dertien jaar oud en heeft geen platenspeler. Het is het begin van de jaren zeventig en Joegoslavië lijkt het land van de welvaart te zijn. Er worden goederen geïmporteerd uit het Westen, waaronder Amerikaanse muziek, films en mode. Iedereen behalve Egon heeft een platenspeler. Zijn weg vindend tussen zijn familieleden, hippiebezitters van muziekplaten, klasgenoten, leraren, communisten en dissidenten. Egon krijgt uiteindelijk zijn platenspeler. En groeit ergens onderweg op. Geschreven door (Sloveens filmfonds)

Na de bevalling in het ziekenhuis komt Ana in een bureaucratisch labyrint terecht waarvan ze zich de omvang en gevolgen niet eens kan voorstellen.

Een verhaal over kwetsbaarheid, seksualiteit, gedrochten en geografische verwarring. Alles, overal is de slogan van de jaren negentig, een verwarring van lichamen, concepten en strategieën, een soort uit de hand gelopen situatie voor het onderwerp. En we bevinden ons in alle media, in alle lichamen in alle mogelijke ruimtes tegelijk, maar deze dodelijke dans is niet onschuldig. De video bestaat uit het grootste deel waarin vrouwen van zogenaamde totalitaire leiders als van de Roemeense dictator Cauceuscu (Elena) en van de voormalige Servische leider Slobodan Milosevic (Mirjana Milosevic) tot dansen worden gedwongen. Gefocust op het portret van Mirjana Milosevic (Het verhaal van Mirjana M.) wordt een kitscherige melodramatische Balkan-saga van macht, drama, pop-folkelementen en kwaad/demonen opgebouwd. De apathie van gevoelens wordt gevangen in de dramatische tango die voor het cameraoog wordt vertraagd.