Tijdens de woelige jaren '50 maakt de schrijver Jack Kerouac kennis met het tweetal Neal en Carolyn Cassady. Samen proberen ze te vatten wat de jaren '50 voor hen hebben betekend en hoe ze met de nieuwe trends van de sixties willen omgaan.

Pauline Kael (1919-2001) was ongetwijfeld een van de grootste namen in de filmkritiek. Ze is geboren in Californië, schreef haar eerste recensie in 1953 en sloot zich in 1968 aan bij 'The New Yorker'. Geprezen om haar zeer eigenzinnige en pittige schrijfstijl en bekritiseerd vanwege haar subjectieve en soms meedogenloze recensies, was Kael's schrijven verfrissend en intens geworteld in haar ervaringen. van het kijken naar een film als lid van het publiek. Geliefd en gehaat in gelijke mate – geliefd door andere critici voor wie ze enorm invloedrijk was, en gehaat door filmmakers wier films ze vernielde – Kael vernietigde films die sindsdien klassiekers zijn geworden, zoals The Sound of Music, en was opgetogen over anderen, zoals Bonnie en Clyde . Ze was zich ook bewust van de voortdurende moeilijkheden voor vrouwen die in films en filmkritiek werkten, en vocht fel tegen seksisme, zowel in haar recensies als in haar media-optredens.

Ergens in het verre Oosten vinden vader en zoon O'Connell het mausoleum van een zekere keizer Han. Het mausoleum blijkt het gemummificeerde lichaam van de keizer te bevatten. Maar het graf blijkt geheimen met zich mee te dragen, en beide onderzoekers ontdekken dat Han was vervloekt. Deze vloek blijkt nu, tweeduizend jaar later, nog steeds te gelden.

Met behulp van zeldzame beelden en exclusieve interviews met filmmakers van over de hele wereld corrigeert 'Reel Herstory' het historische idee dat vrouwen achter de schermen in films een perifere carrière hadden vergeleken met hun mannelijke tegenhangers.