In het jaar 1963 is Anne een intelligente studente met een mooie toekomst voor zich. Maar de droom haar studies af te maken en zich van haar sociale afkomst los te wrikken spat uiteen wanneer ze zwanger geraakt. Terwijl haar eindexamens naderen besluit Anne in actie te komen, ook al riskeert ze hiervoor in de gevangenis te belanden.

De 35-jarige Brahim woont het verjaardagsfeest van zijn moeder bij. Van deze gelegenheid wil hij gebruikmaken om uit de kast te komen. De spanningen binnen de familie alsmede de oude tradities maken het hem echter moeilijk om voor zijn seksuele voorkeur uit te komen. Teleurgesteld zwerft hij alleen rond door de straten waar vier mannen zijn pad kruisen.

Alex is 43 jaar. Hij werkt als automonteur in de garage die zijn moeder met een ijzeren hand uitbaat. Op een dag helpt hij een jonge vrouw. Hij brengt de nacht bij thuis door, maar in de vroege ochtend verdwijnt ze en laat haar drie kinderen achter.

Arthur Forestier, eigenaar van een kunstgalerie in Parijs, vertegenwoordigt Renzo Nervi, een figuratieve schilder midden in een existentiële crisis. De twee mannen zijn altijd vrienden geweest en hoewel alles hen tegenwerkt, brengt de liefde voor de kunst hen samen. Nadat Renzo een aantal jaren gestopt is met creëren, verzinkt hij geleidelijk in een radicalisme dat hem isoleert. Om hem te redden ontwikkelt Arthur een gedurfd plan dat hen uiteindelijk zal inhalen en hen beiden weer op de voorgrond van de artistieke scene zal brengen...

Na de plotselinge dood van de burgemeester wordt Pierre, een idealistische jonge dokter, aangesteld om hem te vervangen. Hij is van plan het beleid van zijn voorganger, die ervan droomde de orde in de volksbuurt te herstellen, voort te zetten. Haby, een jonge vrouw die in een van de vervallen torenflats onder Pierres gezag woont, wil niet dat haar familie uit de buurt wordt verdreven waar ze opgroeide.

Twee ongelukkige vreemdelingen worden onwaarschijnlijke metgezellen in tegenslag.