Zes verschillende mensen uit dezelfde straat nemen ‘s morgens de bus naar de stad. Ieder voor zich probeert aan de hand van een dagelijkse routine ook deze dag weer te overleven. De oude, gekwetste leraar Boy klampt zich vast aan het leven dat hij tot dan toe kende, de verliefde Linda probeert haar relatie te beschermen tegen invloeden van buitenaf, het jonge gezin van Bart probeert zich staande te houden in de sleur van het zorgen, de onzekere puber Jasper geeft zijn moeder te kennen dat hij zijn eigen zaakjes wil oplossen, Faridah moet incasseren dat ze nooit een van hen wordt en Wanda biedt haar verdriet het hoofd en ziet uit naar de vakantie. Aan het eind van de dag verkleuren alle pogingen als één van hen door de dood getroffen wordt.

Vijf pubers, twee jongens en drie meisjes, sluipen op een zwoele zomeravond het zomerkamp uit. Ze stelen een auto en komend joyridend in een bos terecht waar plotseling een wild zwijn in de koplampen verschijnt. Even later ligt het dier kermend voor de auto. Anne, de stoerste en meest onberekenbare van het stel, snijdt de keel van het dier door om het uit zijn lijden te verlossen. Daarna veranderen de onschuldige stoeipartijen en verliefdheden tussen de vijf in jaloezie en onderlinge afrekeningen. De spelletjes worden ernst. Waar eerst niemand de ander durft aan te kijken om niet verliefd te lijken, kijken ze elkaar nu alleen nog maar ziedend in de ogen. De een doet er het zwijgen toe, de ander kan alleen nog maar schreeuwen. Maar wat ze echt tegen elkaar willen zeggen, blijft verzwegen. Zoals ze vanaf dat moment nog wel vaker zullen doen.

Op 2 december 1975 is een journalist een van de vele passagiers in de stoptrein die bij Wijster wordt ontvoerd door jonge Zuid-Molukkers. Na enkele angstaanjagende momenten maakt hij contact met de kapers en treedt hij op als tussenpersoon. Ondertussen houden zijn vrouw en dochter, evenals zijn minnares, zichzelf via de media op de hoogte. De treinkaping duurt twaalf dagen en eist een paar levens.