Centraal in de film staat Guido, een narcistische kunstenaar die in zijn atelier het gezelschap krijgt van een aantal aantrekkelijke jonge vrouwen, wat jaloezie en woede opwekt bij zijn toegewijde vrouw Serena. Dankzij de hulp van een galeriehoudster, een knappe vrouw van middelbare leeftijd, krijgt Guido een belangrijke opdracht voor een kunsttentoonstelling in Milaan. Maar op de een of andere manier loopt die rampzalig mis. Guido wordt door een lokale kunstcriticus beschuldigd van gebrek aan passie en hij is zelf extreem gevoelig voor kritiek van welke aard ook. Tot overmaat van ramp moet hij nog het nieuws vernemen dat zijn vrouw de kinderen meeneemt naar een feministische retraite in Frankrijk op uitnodiging van dezelfde galeriehoudster die zijn carrière naar voren geschoven heeft.

In het Napels van de jaren 70 klimt een man op tot de top van de Camorra, waar hij een leven vol luxe, moord, misdaad en wrede vendetta's leidt.

De film, voornamelijk opgenomen in Genua, vertelt het verhaal van Guido Rossa, de CGIL-vakbondsman bij de staalfabriek Acciaierie Italsider in Cornigliano, die op de ochtend van 24 januari 1979 door de Rode Brigades werd gedood in een hinderlaag buiten zijn huis.