Vito, Luis en Francesco zijn drie Spaanse vrienden van rond de dertig die zonder aanwijsbare reden per busje naar Parijs reizen, gewoon op zoek naar een hereniging met hun respectieve eeuwenoude, idyllische en toch vluchtige liefdesaffaires, misschien met als enige missie zichzelf te verrassen en verder te gaan. voel me nog steeds levend.

Kerstavond in Zürich. Diepe winter en een besneeuwde stad. Mannen en vrouwen die in welgestelde omstandigheden leven. Zo doet de gescheiden Rolf er alles aan om het contact met zijn dochter te herstellen. En de zwangere Lena, die met haar man en zoontje een schijnbaar intact gezinsleven leidt. Terwijl maatschappelijk werkster Judith zoals elke dag haar zware taak moet beheersen, heeft de Spaanse weduwe Maria eindelijk de moed om haar vriendin uit te nodigen voor een romantisch diner. In de loop van deze ene dag ontmoeten ze allemaal de Bulgaarse Mia, die op de rosse buurt werkt. De ontmoetingen met de jonge vrouw zorgen ervoor dat alle façades afbrokkelen en beetje bij beetje leugens, verlangen, pijn en het verlangen naar nabijheid en echtheid. verbinding komt aan het licht...

Een vrouw van in de vijftig, een van de vele vrouwen, besluit op een nacht te ontsnappen aan haar dagelijkse leven. Haar ontsnapping duurt zo lang als de nacht duurt, en daarmee verschijnt er een heel andere wereld: surrealistisch, absurd, fantastisch.

Na vijftien jaar samen hebben Ale en Alex een idee dat misschien absurd lijkt: een feest organiseren om hun breuk te vieren. Deze aankondiging laat hun dierbaren verbijsterd achter, maar ze blijven vastberaden in hun besluit om uit elkaar te gaan. Of misschien niet?