Céline en Julie ontmoeten elkaar in een park in Parijs. Ze raken bevriend en besluiten om bij Julie thuis elkaar verhalen te vertellen. Céline vertelt een ongeloofwaardig melodramatisch verhaal dat zich in een oud huis afspeelt.

De bijna veertigjarige Etienne staat op het punt bestuursvoorzitter van z’n bedrijf te worden, maar hij wil zijn geweten sussen over een onrechtvaardigheid die hij in het begin van z’n carrière begaan heeft, en die hem uitgerekend gelanceerd heeft. Overtuigd door z’n jeugdvriend Patrick, zoekt hij de man die hij destijds benadeeld heeft op om hem schadeloos te stellen. Maar het loopt uit de hand en de man wordt door Patrick vermoord. Etienne probeert zich te herpakken, maar z’n leven verandert langzaam in een nachtmerrie. Hij wordt lastig gevallen door Patrick en ondervraagd door de politie. Des te harder hij zich verzet, des te erger hij in het nauw komt te zitten. Hij kan niet meer en beseft dat er maar één oplossing overblijft…

Gebaseerd op het waargebeurde verhaal van twee kamermeisjes (de zusjes Papin) uit het Frankrijk van de jaren dertig die hun werkgever en haar dochter vermoordden. Christine Papin en Léa Papin zijn zussen met een toch al onrustig verleden. Madame Lancelin neemt ze in huis en neemt de meisjes in dienst als dienstmeisjes. Christine ziet in Madame Lancelin een ideale moederfiguur – ondanks haar strengheid. Maar hun ellendige achtergrond – een onverschillige moeder en een dronken, gewelddadige vader – werpt een schaduw over de meisjes en na verloop van tijd wordt hun noodlottige situatie donkerder. De zussen trekken zich in zichzelf terug en begaan uiteindelijk het ergste: het vermoorden van Madame Lancelin en haar dochter na zes jaar dienst, op 2 februari 1933 in Le Mans.

Marcel Proust ligt op zijn sterfbed, waar hij enkele foto's bekijkt van zijn jeugd, zijn geliefden en de Grote Oorlog. Zijn herinneringen gaan terug naar de momenten in zijn leven die een grote indruk op hem achtergelaten hebben.

Catherine en Marcello verloren hun dochter. Slechts 9 maanden vanwege een zeldzame ziekte. Ze proberen ermee om te gaan en herinneren zich gelukkige tijden toen de baby nog leefde.

Frankrijk, 1981, het eerste jaar van François Mitterrands eerste zevenjarige ambtstermijn. De shockbaas van een groot sportartikelenbedrijf, tijdens een stormachtige bijeenkomst van de CNPF (voorouder van de MEDEF), Florence Vannier-Buchet, een rechtse vrouw, ontmoette Antoine Lombard, de kersverse staatssecretaris voor universiteiten en een socialistische activist. Samen zullen ze proberen hun passie voor de liefde uit te leven zonder hun professionele leven of hun politieke engagement op te offeren. Jean-Marc, de echtgenoot van Florence, geïrriteerd door dit avontuur, besluit van haar te scheiden...

Gilles en Louise, broer en zus, wonen in de buurt van Quimper in een villa aan de zee. Gilles is verlamd en aan zijn rolstoel gekluisterd. Louise heeft haar hele leven voor hem gezorgd, maar voelt zich eenzaam.

Snaporaz droomt van een gelukzalig samenzijn met alle vrouwen in zijn leven - de vrouwen die hij heeft gekend, nog steeds kent en zal leren kennen.

Lola, een jonge advocaat, voedt haar zoontje Bolivar alleen op en onderhoudt haar hele gezin. Ze lijdt aan kanker en besluit deze ziekte te bestrijden zoals ze dat altijd heeft gedaan in het leven, met kracht, wilskracht en vooral met humor. In haar strijd wordt ze gesteund door Ferdinand, haar vurige en naïeve minnaar die journalist is. In het ziekenhuis ontmoet ze een groep vrouwen, behandeld door professor Tobman, een zeer humane arts, die allemaal aan dezelfde ziekte lijden, maar elk een andere sociale achtergrond hebben. Deze groep wordt haar nieuwe 'familie'.

Berlijn, 1933. Elsa en Michel Wiener nemen een twaalfjarige Joodse jongen bij zich op, wiens vader door de SA vermoord is. Voor de zekerheid stuurt Michel zijn vrouw en pleegzoon naar Parijs, maar zelf blijft hij in Duitsland, waar hij uiteindelijk in een concentratiekamp terechtkomt.

De Franse filosoof Jean Jacques Rousseau (François Simon) leeft in 18e-eeuwse ballingschap met zijn minnares (Dominique Labourier).