Ji-hye en Su-gyeong gaan samen naar de universiteit en hebben allebei een oogje op Sang-min, de toneelleraar. Sugyeong vraagt Ji-hye om brieven voor haar aan Sang-min te schrijven, maar hoewel zij met de naam van Su-gyeong ondertekent, drukt Ji-hye haar eigen gevoelens uit. De brieven werken, en Su-gyeong en Sang-min groeien naar elkaar toe. Ji-hye voelt zich schuldig voor het belazeren van Sang-min, op wie ze nog altijd verliefd is.

Tegen het einde van het Goreyo-tijdperk tracht de koning van de Goreyo-dynastie de Chinese overheersing door de Yuan-dynastie (Mongolen) van zich af te schudden en een echte onafhankelijke staat te stichten. Van jongs af aan worden jongeren getraind voor zijn paleiswacht van 36 jonge soldaten. Een van hen, Hong-rim, wordt niet alleen de militaire commandant van dit elitekorps maar ook de minnaar van de koning. Wanneer de koningin, een prinses van de Yuan-dynastie, maar niet in verwachting raakt, besluit de koning dat zijn minnaar met haar het bed moet delen om voor hem een troonopvolger te verwekken. Diens aanvankelijke tegenzin slaat al gauw om, met alle gevolgen van dien voor het drietal direct betrokkenen.

Park Tae Soo komt uit een moeilijke familie. Na een al even moeilijke jeugd besloot hij officier van justitie te worden. Nu, jaren later, is hij één van de beste in zijn vak en tevens de jongste. Wanneer hij zijn collega Han Kang Sik ontmoet, verandert alles.

In het jaar 645 wordt het Ansi Fort belegerd. Er ontbrandt een hevige achtentachtig dagen durende strijd. Yang Man-chun en zijn Goguryeo-troepen vechten tegen 500.000 binnenvallende mannen van de Tang-dynastie om het fort te verdedigen. Ze ontpoppen zich tot helden.

Het is 1991. Mogadishu, de hoofdstad en meest bevolkte stad van Somalië wordt verscheurd door een burgeroorlog. Het personeel en de gezinnen van de Zuid-Koreaanse ambassade, geïsoleerd en zonder enige communicatie, moeten het hoofd bieden aan een hagel van kogels en granaten. Op een nacht klopt personeel van de Noord-Koreaanse ambassade op de deur en vraagt om hulp. De mensen van beide ambassades hebben één doel, ontsnappen uit Mogadishu.

In de jaren zeventig waren er in Kunchon vrouwelijke duikers die zonder uitrusting konden duiken, waaronder twee beste vrienden Choon-ja en Jin-sook, de broer van Jin-sook en Hammer. Ze verzamelden altijd zeevruchten onder water om van te leven. Maar naarmate er minder fabrieken in de buurt van het strand werden gebouwd, begonnen de vrouwelijke duikers moeite te krijgen met wat ze voor hun levensonderhoud deden. Zonder enige keuze besloten de scheepsbemanningen zich aan te sluiten bij de smokkelaars in het water om een ​​manier voor hun levensonderhoud te zoeken. Maar de smokkelhandel in hun dorp werd te groot voor de familie van Jin-sook en het vredige dorp werd geleidelijk ontbonden.