Satoshi Itomura is een assistent-politie-onderzoeker die deel uitmaakt van het Wetenschappelijk Onderzoeksteam van de Metropolitan Police Department. Heropvoeringen, verzameling van vingerafdrukken en spraakgegevens, profilering... Zijn team verzamelt wetenschappelijk bewijs en voegt fragmenten van informatie samen om bewijsmateriaal te helpen opbouwen. Itomura trekt zich echter vaak niets aan van de wetenschappelijke aanpak en besteedt veel aandacht aan de spullen die de slachtoffers altijd bij zich droegen of koesterden. En hij concentreert zich op deze dingen omdat ze meestal de laatste wensen van het slachtoffer bevatten, waarbij hij begrijpt dat de laatste boodschap niet alleen helpt bij het oplossen van de zaken, maar ook een einde maakt aan het verdriet van de familie van de slachtoffers.

Hitoshi Tadano is een assistent-manager van een reclamebedrijf die niets anders lijkt dan een saaie en incapabele ‘niemand’. Terwijl de meeste werknemers zich afvragen waarom zo’n passief en incompetent persoon als Hitoshi nog moet worden ontslagen, is er slechts één persoon die zwaar op hem vertrouwt als ‘redder’ van het bedrijf: de CEO. Sterker nog, de “Mr. Nobody” is eenvoudigweg een vermomming van de echte Hitoshi, aangezien hij onder verschillende speciale missies van de CEO staat om stilletjes zijn “buitengewone” taak uit te voeren in de strijd tegen de corruptie van het bedrijf.

In dit drama nemen twee hoofdrolspelers het tegen elkaar op. Aan de ene kant is er Makoto, een vrouw die gelooft dat het tv-programma een product is en dat kijkcijfers de opbrengst zijn, en die gelooft dat elke methode eerlijk is om die kijkcijfers te verkrijgen. Aan de andere kant is er Hiromi, een opzichtig type dat beweert dat het leven bestaat uit genieten en er prat op gaat dat het programma slechts een hulpmiddel is in dat proces. Hij houdt van wijn, vrouwen en gokken. Zo'n paar zal zich zeker vermengen als olie en water, maar na een noodlottige hereniging leren ze elkaar te midden van de confrontatie begrijpen.