Film gebaseerd op het moeizaam en langdurig proces van het oud worden; de aftakeling, het dementeren en het uiteindelijk sterven van een ouderpaar. Dit wordt gezien en beleefd door de ogen van hun dochter, de schrijfster Inez van Dullemen.

Schoenmaker Tuur en zijn vrouw Emma vieren hun huwelijksjubileum. De familie én het hele dorp vieren met hen mee. Alleen de jubilaris zelf, Tuur, is niet echt in feeststemming. Pas de ochtend na het jubileumfeest ontdekt Emma dat Tuur uit het huis verdwenen is en zelfs niet in "zijn" bed geslapen heeft. Tuurs bedlegerige en met hen inwonende zus Gerda is razend wanneer blijkt dat hij naar zijn andere zus Josée is gegaan. De twee zussen hebben reeds jaren ruzie met elkaar. Maar Emma weigert Tuur te halen. Tuur logeert dus in het cabaret van zijn zus Josée en haar zingende vriendin Odette (Jasperina de Jong). Emma staat helemaal alleen voor de schoenwinkel en een hysterische, bedlegerige schoonzus...

Verfilming van de bestseller en toneelstuk van Yvonne Keuls. Jan Rap en z'n maat volgt de dagelijkse beslommeringen van een aantal kansarme dakloze jongeren in een opvangtehuis. De spanningen lopen steeds hoger op wanneer het tehuis dreigt te worden gesloten.

In de zomer van 1962, in Frankrijk, werden de eerste plannen gesmeed voor de show die Doe es wat, meneer Sonneveld zou heten. Huub Janssen speelde als tekstschrijver een voorname rol. Voor de regie werd Jason Lindsey benaderd. De meeste scènes kwamen uit eerdere cabaretprogramma's, de meeste liedjes waren nieuw. Een zwoele nacht in Krimpen aan den IJssel bijvoorbeeld, dat een vertaling is van Un clair de lune à Maubeuge. De show werd uitgezonden op 5 december 1962, vijf dagen na de allerlaatste voorstelling van My Fair Lady. Het succes was zo groot dat er werd besloten tot een herhaling in de oudejaarsnacht. Terwijl half Nederland ervan sprak, zat Sonneveld in Frankrijk.